KATA
KERJA
Kata
kerja ialah perkataan yang menjadi inti bagi binaan frasa kerja. Lazimnya kata
kerja menunjukkan sesuatu perbuatan atau keadaan melakukan sesuatu. Sebagai
contoh, berikut ialah beberapa binaan frasa kerja yang menunjukkan kata kerja
sebagai inti frasa kerja dan perkataan-perkataan lain yang hadir sesudah dan
sebelumnya.
FRASA
KERJA
|
||
sedang
belum
|
tidur
bermain
membaca
disaksikan
|
di padang
buku
oleh adiknya
|
Penggolongan Kata Kerja
Kata kerja terbahagi kepada dua
kumpulan utama, iaitu:
- kata kerja tak transitif
- kata kerja transitif
Kata Kerja Tak Transitif
Kata kerja tak transitif ialah kata
kerja yang tidak memerlukan penyambut atau objek sesudahnya.
Contohnya:
pergi tinggal
Kata kerja tak transitif
dapat dibahagikan kepada dua subgolongan, iaitu:
(a) kata kerja tak transitif tanpa
pelengkap
(b) kata kerja tak transitif berpelengkap
Kata Kerja Tak Transitif Tanpa
Pelengkap
Kata kerja tak transitif tanpa
pelengkap ialah kata kerja yang boleh berdiri tanpa objek atau penyambut.
Contohnya:
duduk menyanyi
Kata kerja tak transitif ini boleh
diikuti oleh keterangan yang berfungsi memberi maklumat tambahan. Contohnya:
duduk pada waktu petang
tumbuh dalam pasu
Kata Kerja Tak Transitif Berpelengkap
Kata kerja tak transitif berpelengkap
ialah kata kerja yang mesti diikuti oleh pelengkap untuk menempurnakan maksud
ayat. Unsur pelengkap ini tidak sama dengan objek, kerana objek hanya hadir
selepas kata kerja transitif dan boleh mengalami proses pasif. Pelengkap ialah
unsur yang hadir selepas kata kerja tak transitif untuk menyempurnakan maksud
ayat. Ayat yang mengandungi pelengkap tidak boleh dipasifkan. Contohnya:
beransur
baik menjadi baik
Perhatikan bahawa pelengkap boleh
berdiri daripada kata adjektif, kata atau frasa nama atau frasa sendi nama.
Kata Kerja Transitif
Kata kerja transitif ialah kata kerja
yang mengandungi objek yang terdiri daripada kata atau frasa nama untuk
melengkapkan maksudnya.
Contohnya:
membeli buku
menternak ayam
Pembentukan
Kata Kerja
Dalam bahasa Melayu terdapat empat
bentuk kata kerja, iaitu:
- kata kerja tunggal
- kata keja terbitan
- kata kerja majmuk
- kata kerja ganda
Beberapa contoh:
- Kata kerja tunggal
ada terbang
- Kata kerja terbitan
mewangi diseret
memasak jayakan
- Kata kerja majmuk
kemas
kini lipat ganda
- Kata kerja ganda
gelak-gelak/tergelak-gelak
berlari-lari
Beberapa
Aspek Pengimbuhan Kata Kerja
Seperti dangan kata nama, beberapa
aspek pengimbuhan kata kerja akan disentuh, kerana proses pengimbuhan amat
produktif dalam proses pembentukan kata kerja bahasa Melayu.
Imbuhan
Kata Kerja
Terdapat empat jenis imbuhan yang
membentuk kata kerja, iaitu:
- awalan kata kerja
- akhiran kata kerja
- apitan kata kerja
- sisipan kata kerja
Awalan Kata kerja
Terdapat enam awalan yang membentuk
kata kerja, iaitu:
(a) meN-
(d) di-
(b) beR-
(e) mempeR-
(c) teR-
(f) dipeR-
Akhiran Kata kerja
Terdapat hanya dua akhiran yang
membentuk kata kerja, iaitu:
(a) -kan
(b) -i
Apitan Kata Kerja
Jumlah apitan yang membentuk kata
kerja agak besar, iaitu, sebelas, seperti yang berikut:
(a) meN-…-kan (e) meN-…-I (i) ke-…-an
(b)
beR-…-kan (f) di-…-I (j) dipeR-…-kan
(c)
beR-…-an (g) mempeR-…-kan (k) dipeR-…-i
(d) di-…-kan (h) mempeR-…-i
Sisipan Kata Kerja
Dalam bahasa Melayu tidak ada sisipan
yang dapat membentuk kata kerja. Namun, perkataan-perkataan yang terdiri
daripada kata nama dan kata adjektif yang mengandungi sisipan dapat dijadikan
kata kerja melalui proses pengimbuhan. Contohnya:
(a) -el-
geletar -
bergeletar - menggeletar
jelajah -
berjelajah - menjelajah
(b) -er-
serabut -
berserabut
gerodak -
bergerodak
(c) -em-
gemuruh -
bergemuruh
semerbak -
bersemerbak
Kata
Kerja Transitif dengan Objek
Semua kata kerja transitif menerima objek. Sebagai contoh ialah dua kata
kerja dalam ayat-ayat berikut:
- Ibu membeli sehelai baju.
- Ahmad membaca surat itu.
Dalam ayat-ayat di atas terdapat satu objek. Ayat-ayat ini boleh diperluas
dengan menambah unsur keterangan, iaitu yang menerangkan pihak yang mendapat
manfaat daripada perbuatan kata kerja, seperti ayat-ayat berikut:
1 (a) Ibu
membeli sehelai baju untuk adik.
2 (a) Ahmad
membaca surat itu kepada rakannya.
Ayat 1(a)
dan 2(a) masih berupa ayat-ayat yang mengandungi satu objek kerana unsur yang
ditambah selepas objek, dari segi binaannya, berbentuk frasa, iaitu frasa sendi
nama.
Namun
begitu, jikalau kata kerja membeli
dan membaca diubah menjadi kata kerja
berapitan meN-…-kan, iaitu membelikan dan membacakan, maka binaan ayat akan berubah menjadi ayat-ayat
berikut:
1 (b) Ibu membelikan adik sehelai baju.
2
(b) Ahmad membacakan rakannya surat itu.
Dalam kedua-dua ayat ini terdapat dua
objek, iaitu adik dan sehelai baju dalam ayat 1(b) dan rakannya serta surat itu dalam ayat 2(b). Oleh sebab terdapat dua objek dalam satu
ayat, objek-objek tersebut dibezakan dengan menamakan objek yang lebih dekat
dengan kata kerja objek tepat (
dalam kes ini adik dalam ayat 1(b)
dan rakannya dalam ayat 2(b). Objek
yang jauh sedikit ( sehelai baju dan surat itu ) disebut objek sipi.
Satu ukuran untuk menentukan yang manakah antara kedua-dua objek itu
objek tepat atau objek sipi, ialah proses pasif. Dalam bahasa Melayu, hanya
objek tepat boleh mengalami proses pasif, misalnya ayat 1(c) ialah bentuk pasif
bagi ayat 1(b), manakala ayat 2(c) ialah ayat pasif bagi ayat 2(b).
1 (c) Adik dibelikan sehelai baju
oleh ibu.
2 (c) Rakannya
dibacakan surat itu oleh Ahmad.
Sebaliknya,
ayat-ayat berikut dianggap tidak gramatis:
1 (d) Sehelai
baju dibelikan adik oleh ibu.
2 (d) Surat
itu dibacakan rakannya oleh Ahmad.
Hal yang sama juga berlaku bagi kata kerja
yang menerima paitan meN-…-i. Dalam
dua ayat berikut, terdapat dua objek:
- Mereka menghadiahi guru mereka sejambak bunga.
- Tina menghidangi tetamunya secawan kopi.
Dalam ayat (3), objek tepat ialah guru mereka dan dalam ayat (4) tetamunya. Jikalau kedua-dua kata kerja
ditukar apitan, iaitu menjadi menghadiahkan
dan menghidangkan, maka binaan
kedua-dua ayat turut berubah, menjadi seperti yang berikut:
3 (a) Mereka menghadiahkan sejambak bunga kepada guru mereka.
4 (a) Tini
menghidangkan tetamunya secawan kopi.
Dalam binaan ayat 3(a) dan 4(a), tidak
lagi terdapat dua objek dalam setiap ayat.
Yang tinggal hanya satu objek diikuti oleh frasa sendi nama.
Perbezaan Antara Apitan meN-…-kan dengan Apitan meN-…-i
Dalam bahasa
Melayu banyak kata kerja terbentuk dengan apitan meN-…-kan dan meN-…-i.
Kedua-duanya membentuk kata kerja transitif yang mendukung makna asas yang
terkandug dalam kata dasar.
Ada kalanya dapat dibezakan fungsi
antara kedua-dua apitan ini, iaitu lazimnya apitan meN-…-kan menandakan maksud kausatif, manakala apitan meN-…-I menandakan maksud lokatif.
Contoh:
1 (a) Saya menghadiahkan sebuah
buku kepada Anita pada hari jadinya.
(b) Saya menghadiahi Anita
sebuah buku pada hari jadinya.
Tetapi bagi sebilangan kecil kata
kerja yang menerima kedua-dua apitan ini, penggunaannya saling berganti tanpa
membezakan makna. Contohnya:
2 (a) Ali sedang membaiki kereta
yang rosak.
(b) Ali
sedang membaikkan kereta yang rosak.
Jenis
Kata Kerja Berawalan TER-
Kata kerja yang
dibentuk dengan awalan teR- terdiri daripada dua jenis, iaitu:
- kata kerja transitif
- kata kerja tak transitif
1. Kata kerja transitif
Terdapat dua jenis kata kerja
transitif yang terbentuk denga awlan teR-, iaitu:
(a) kata kerja transitif aktif
(b) kata kerja transitif pasif
Contohnya:
(a) Kata kerja transitif aktif, iaitu
yang diikuti oleh objek.
(1) Ratna terambil buku adik saya.
(2) Kakinya
terpijak paku itu.
(b) Kata kerja
transitif pasif
Terdapat juga
kata kerja dengan awalan teR- yang
bersifat tak transitif, iaitu yang tidak memerlukan objek. Contohnya:
(1) Mereka
tersandar di tepi dinding.
(2)
Dia
terjatuh dari atas pokok.
PERBEZAAN ANTARA AWALAN MEMPER- DENGAN APITAN
MEMPER-…-KAN
Dalam bahasa
Melayu terda[at kata kerja yang terbentuk dengan awalan mempeR-… dan apitan mempeR-…-kan.
Pada dasarnya, kata kerja dengan
awalan mempeR- membawa maksud
menjadikan dan boleh bertukar ganti dengan apitan meN-…-kan.
Contohnya:
memperbesar =
membesarkan
memperalat = mengalatkan
Bagi kata adjektif, salah satu bentuk
sahaja digunakan. Oleh itu, tidak gramatis, misalnya, jika digunakan bentuk memperbesarkan. Pilihlah hanya mana-mana
satu imbuhan, iaitu sama ada memperbesar atau
membesarkan.
Tetapi bagi beberapa kata nama tertentu,
iaitu hamba, isteri dan suami, perkataan-perkataan ini boleh
menerima awalan mempeR- dan mempeR-…-kan, untuk menghasilkan
perkataan yang berlainan makna. Contohnya:
1. memperhamba - menganggap diri atau orang lain seperti
hamba.
2. memperhambakan -
menjadikan diri atau orang lain seperti hambakepada seseorang.
3.
memperisteri - menjadikan
seseorang isteri.
4. memperisterikan
- memberikan isteri kepada seseorang atau menjadikan
seseorang beristeri.
No comments:
Post a Comment